CERITA TENTANG MENANGIS

Assalamualaikum semua..

arini jumaat last dalam mggu ni anak-anak sekolah ye..

kagum tgk anak-anak kecil skang 4 5 tahun dh bersekolah dan cekal betul hatinye..x menangis pon pergi sekolah..hehe

my niece kakak anis pon okey je pergi sekolah..bagus betol anak-anak skang..makan ape yekk..hehe

n3 semalam ttg biodata diri..tiba2 my sis komen ni:

Raa betol ke kenangan manis??..ahakksss!

terus teringat saya dulu2 macamne..haha

memang betul ye kawan2..masa saya darjah satu kakak saya ler temankan saya masa tu k.ra darjah 3 kot..awal-awal persekolahan bermula..k.ra saya ler kene temankan saya dalam kelas,siap duk sebelah saya lagi..n ade kerusi lagi tuk die asal k.ra lari balik je g kelas die saya akan nangis suh di temankan balik..hehe,teringat lagi kata-kata salah sorang sorang cikgu tu.." nampaknye kakak kene turun darjah 1 balik ler" dalam hati saya berbunga riang sbb kakak saya ade temankan saya..hohoho..sampai camtu skali kan...bila dipikirkan balik susahnye mak n ayah serta adik beradik saya dulu2 jaga saya..huk..huk..huk..

saya pon xth nape..masa saya darjah 1 saya takutkan salah sorang cikgu lelaki tu..saya lupa nama cikgu tu..cikgu tu baik aje..tp saya takut tgk muka die..sampaikan sy bermimpi-mimpi ttg cikgu tu dan perkara-perkara pelik..ade dalam sebulan lebih jugak saya xnak dan takut ke sekolah..tp setiap hari ayah saya akan terus hantar ke sekolah..cuma blom abes waktu pembelajaran cikgu akan hantar saya balik rumah..hahaha

saya ngn air mata memang x dapat dipisahkan..bila dh berlarutan xnak ke sekolah mak n ayah saya jumpe ler orang yang pandai dalam memulihkan semangat ni..orang tu dalam kampong saya ajek..die guru mengaji saya jugak..ayah ler yg bwk saya jumpa pak cik tu..masa tu saya igt lagik,die baca2 dan hembuskan dalam baldi yg berisi air..ye baldi yg buat rendam baju tu..lepas tu saya kene minum air tu dari dalam baldi tersebut..hehehe..dengan kekuasaan Allah esoknye saya pergi ke sekolah dengan bersemangat skali..dan saya galas beg sekolah saya sendirik..masa mula2 ke sekolah saya xnak galas beg sekolah sdirik,dulu ayah saya ler yg tolong bawakkan..hehe...sampai ler ke besar saya g sekolah x nangis lagik..nangis rindu kat family masa kat kolej tu lain plak ye..hehe..

saya sgt berterima kasih ler kepada pakcik tu yang skang masih ade lagik..cuma die sedikit kurang pendengaran...dah tua kan..emmm..dan terima kasih jugak kat ma n ayah sebab sudi melayan kerenah anak manja poyak die ni..hehe..sayang mereka sangat2!

saya punyer menangis tu sume org kampong tahu..haha..bila ikut ma g kenduri kawen,zaman bujang2 dulu ler mest ade makcik tegur2 dah besar anak awak ye..dah yg mane yg suka nangis tu x datang ke?..kiter duk sebelah bengkekkk je..haha..boleh die buat trademark kt i yg comel2 gitu..haha..xpelah nk wat guana betul la tu suka nangis..hehe...

sifat cengeng,poyak dan suka nangis ni skang nampak gayanye jatuh kat budak bolatt..haishh..die punyer sedih tu kalo tgk iklan tv yg sedih atau gaduh2 boleh die nangis dan melalak dan2 tu jek..sensitif mcm ibu die jugakk..huhu..kalo duk umah nenek ammar dan saya tegur amar ni manja ke poyak ke mesti nenek die bidas balik,"macam ibu die larrr"..hehe..kene setepek!..;P

jadi skang kalo nk cakap kt amar camtu,mest saya beringat takut kene lagik..hehe..hope ammar x nangis pergi sekolah ye..anak ibu ni bukan takut kt orang kan kan?..

okes sekian saja n3 nangis2..adik-adik,anak-anak jangan ikut perangai aunty yg comel2 manja ni tau..terus bersemangat pergi sekolah ye!..hehehe..

p/s: ade kaitan x kalo lahir bulan December tu jadik anak manja..haha,yela al-maklum ler musim bah..haha